چه مظلومانه محالند آرزوهایم....

دیگر شعر نمی بافم

تو که کنارم باشی از نوشتنت از خواندنت هیچ نمی گویم

دلم می خواهد لمس کنم بودنت را بی هیچ حجابی

ای عزیز کرده شعر های بی قراریم

تو که کنارم باشی واژه های مستاصلم همه آرامش می شوند

خدایا به جز خودت به دیگری واگذارش نکن که خودت می دانی که چگونه تکثیر شده در تک تک واژه هایم

خدایا کاش می شد من هم مثل این کلمات به او می رسیدم

خدایا کاش یکی از ما به چرخ بخندد

و کاش آن یکی او باشد

لبخندش نهایت آرزوی من است 

بخند بخند بخند ......