سلام به کسی که تمام هذیان ها و واژه های سمج طغیان کرده شعرم را با بودنش به عاشقانه مبدل می کند

تمام حجم دلتنگی من ، مخاطب تمام هذیان هایم سراغم را دیگر نمی گیری .... رویای لاجوردی من بگذار گاه گاهی از حالت جویا شوم می خواهم گوشه ذهنت باشم همان گوشه ای که خاک می خورد ولی هست... کاش من هم می توانستم مثل این کلمات دستانت را بگیرم به چشمانم بکشم و یک دل سیر بو کنم ای غریبه ترین آشنای من