بی تو همه روز من مثل بعد از ظهر جمعه است

که مگر می شود یک نفر تمام حجم دلتنگی تو باشد

مگر می شود مخاطب تمام هذیان هایت باشد و سراغت را نگیرد

دلیل حال خوب این روزهایم

دلتنگی بهانه ای بود که باز مرا به سمت تو کشاند

آدم که دلتنگ می شود چه فکر ها که نمی کند

دلتنگی گاه خنده را طرحی می کند بر لبان و گاه غم را بغضی می کند شکسته در گلو

و چه دلگیرند این لحظات

کاش تو بدانی که چگونه پیچکی می شود خیالت بر پر و پای ثانیه های دلتنگم

کاش تو بدانی که چگونه دلم می رود برایت به شعر به غزل

و تو آن دورها ایستاده ای

و استشمام خواستنت به رویا می بردم

و همه وجودم ، فکرم نیاز می شود

نیاز آبی چشمانت

رویای لاجوردی من دیوانه وار با تمنا صدایت می زنم

تو بمان تو بخند

بگذار نگاهمان نه به هوس که به عشق آن هم عشقی آسمانی گره بخورد

بگذار گاه گاهی از حالت جویا باشم

و آرزوهایم بهترین ها باشد برای تو